பேரன்ட்ஸ் கிளப்

முந்தைய பதிவுக்க்கு இங்கே.


திட்டமிட்டால் மட்டும் போதாது. அதை
பிள்ளைகள் முறையாக பின்பற்றச் சொல்லிக்
கொடுத்தால்தான் திட்டமிட்டதின் பலனை
அனுபவிக்கலாம். அதைச் செய்வது
எவ்வாறு? அதை இங்கே பார்க்கலாம்.

பொன்னான காலத்தை வீணாக போகவிட்டால்
திரும்ப வராது என்பதை பி்ள்ளைகளுக்குச்
சொல்ல வேண்டும். ( காலம் பொண் போன்றது என்பதை
கதையாகச் சொல்லலாம்.)

தொலைந்ததைத் தேடுவதிலேயே நாளின்
பெரும் பகுதி போய்விடும். இதனால்
பிள்ளைகள் தேடித்தேடி இளைத்து,
அழுது எல்லாம் முடிவில் அலுத்து
போய்விடுவார்கள்.

பிள்ளைகள் தங்களின் உடைகள், புத்தகங்கள்,
விளையாட்டுப்பொருட்கள், பெண்குழந்தையாய்
இருப்பின் அவர்களது ஹெர்பின், ஸ்டிக்கர்ஸ்
(இவைகள் வைக்க சரியான டப்பா எது
தெரியுமா? சமையலறையில் உபயோகிக்கப்
படும் அஞ்சறைப்பெட்டி) இப்படி எல்லாவற்றையும்
எடுத்த பொருட்களை திரும்ப அதே இடத்தில்
வைக்கப் பழக்க வேண்டும்.

அவர்களுக்கென ஒரு சின்ன அலமாரி
இயலாவிட்டால், நம் அலமாரியில் கீழ்
இரண்டு செல்ஃப் அவர்களுக்கென ஒதுக்கலாம்.

ஸ்கூலுக்கு போகும் அவசரத்தில் வைத்துவிட்டாள்,
புத்தகம் இங்கே கிடக்கிறது என்று நாம்
எடுத்து வைப்பதை விட பிள்ளைகளை
எடுத்து வைக்கச் சொல்லவேண்டும்.
தனது அறையை/அலமாரியை வாரம் ஒரு
முறையாவது சுத்தமாக்கி முறையாக
அடுக்கிவைக்கப் பழக்கவேண்டும்.

அவர்களது பொருட்களுக்கு அவர்களே
பொறுப்பு என்பதை உணர்த்த வேண்டும்.
இப்படிச் செய்வதால்,”அம்மா! என் ஹிஸ்டரி
புக் டேபிள் மேல் வெச்சிருந்தேன், இப்பக் காணோம்!
நீ பாத்தியா,”,”அப்பா! என் வொயிட் சாக்ஸை
பாத்தீங்களா”வெல்லாம் இருக்காது.

தன்னை தன் பொருட்களையும் பார்த்துக்கொள்ளும்
திறமை அவர்களிடம் நிறையவே இருக்கிறது.
அதை வெளிக்கொணரவேண்டியது மட்டுமே
நம் செயல். இல்லாவிட்டால் அவர்கள் சோம்பேறிகளாகவும்,
நாம் மட்டுமே உழைப்பாளிகளாகவும் ஆகிவிடுவோம்.